سوال خواست سیاسی هزاره‌ها، ضرورت گفتمان مشخص و واضح در میان کادرهای فرهنگی و سیاسی آنها را نیز مطرح ساخته است. سابقه‌ی تاریخی این گفتمان در میان هزاره‌ها از سه دهه تجاوز نمی‌کند. قتل‌عام‌های امیرعبدالرحمانی و به تعقیب آن سیاست معین حکومت‌ها برای خفه‌کردن هرگونه خواست سیاسی در میان هزاره‌ها، تا کودتای هفتم ثور و شروع قیام مردمی بر علیه رژیم دموکراتیک خلق، زندگی سیاسی هزاره‌ها را تحت‌الشعاع خویش قرار داده بود. در اواخر دهه‌ی چهل و اوایل دهه‌ی پنجاه خورشیدی، افرادی از هزاره‌ها بودند که وارد گفتمان‌های سیاسی شدند، اما اولاً تعداد آنها خیلی محدود و انگشت‌شمار بود و ثانیاً رویکرد سیاسی آنان بیشتر یا گرایش چپ کمونیستی داشت یا راست اسلامیستی. اسمعیل مبلغ، برات علی تاج، سید اسمعیل بلخی، ابراهیم گاوسوار و افرادی دیگر در حلقه‌ی ارتباط آنان نیز ابتدایی‌ترین فعالیت‌ها با محوریت نسبتاً هزارگی و یا خواست هزارگی را آغاز کرده بودند که آنهم در برابر حساسیت‌های قشر سنتی و نظام سیاسی مجال رشد نیافت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر