۱۳۹۰ بهمن ۱۸, سه‌شنبه

رویکرد انقلاب یا اصلاح؟

(چگونه مي‌توان وضعيت موجود را تغيير داد؟)

يكي از شاخصه‌هاي عمده‏ی پویایی در یک جامعه تحول و تغييرپذيري مداوم آن است. جامعه‌اي كه نسبت به وضعيت موجود خويش به قناعت برسد و به فكر تغييردادن و متحول ساختن آن نباشد، مرحله‏ی نزول و انحطاط خويش را آغاز كرده است.

تحول و تغییر در جوامعي كه مراحل بدويت خويش را تحت فشار هماهنگي با اقتضاهاي جهان مدرن طي مي‌كنند، اغلب با فشار بیرونی صورت می‏گیرد. جوامع بدوي نمي‌توانند در بدويت خويش بمانند، همانگونه که با حفظ سنت‌ها و اصول بدوي خويش، با اقتضاهاي جهان مدرن نیز همسويي داشته نمی‏توانند. به همین دلیل است که جوامع بدوي قالب سنتی خويش را با فشار بیرونی می‏شکنند و قالب جديد را به اجبار بیرونی مي‌گيرند.

بدويت و مدنيت معيار ثابتی ندارد كه بتوان جوامع را در قالب آن فرو برد و بر بدوي يا مدني بودن آن حکم نمود. بدوي یا مدني بودن جوامع را مي‌توان در يك رده‌بندي مقايسوي و نسبي تعيين کرد. در یک نگاه ساده، جامعه‏ی مدنی جامعه‌ايست كه از نورم‌ها و زمينه‌هاي رفاهي و رهايشي بهتر برخوردار باشد، دارای نظم و نظام قانونمندتر باشد، موانع و مشكلات خويش را با سهولت‌هايي بيشتر رفع كند، از خشم و تهاجم طبيعت مصئونيتي بيشتر داشته باشد، ثروت و قدرت و امكانات آن براي اكثريت افراد قابل دسترسي باشد، از دام تعصب و جزمیت‏های مذهبی و اعتقادی و ایدئولوژیک در امان باشد.... در جانب مقابل، جامعه‏ای که از این شاخصه‏ها محروم باشد، در شمار جامعه‏ی بدوی گرفته می‏شود.

(ادامه مطلب را در جمهوری سکوت دنبال کنید)


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر