با دوستان مروت، با دشمنان مدارا
سمیرا ناظری
ساعت ۶:۳۰ صبح است...
جمع زیاد دانش آموزان، در صحن مکتب تجمع کرده اند. هر کس به کاری مشغول است. جمعی اطراف استیژ را تزیین می‌کنند. عده‌ای دیگر بخش‌هایی از مکتب را گل نصب می‌کنند. جمعی دیگر چوکی‌‌ها را صافی می‌زنند. مجری‌ها با یکدیگر تمرین می‌کنند. گروه سرود در حال تمرین سرود خویش هستند. و جمعی دیگر نیز بدون کدام برنامه و وظیفه‌ی مشخص این سو و آن سو می‌گردند، قصه می‌کنند و می‌خندند و خوش می‌گذرانند.
فضای مکتب پر از شور و نشاط است. همه خوشحال به نظر می‌رسند. دانش‌آموزان، مهمانان، والدین همه شادمان و مسرور اند. شاید نیاز ذکر به دلیل نباشد. همه مشتاق تجلیل از صلح و روز جهانی صلح اند. مردمی که بیشتر از همه قربانی فقدان صلح بوده و در آتش جنگ سوخته اند، امروز می‌خواهند در کاروان صلح‌خواهانه‌ی جهان شریک شوند. طنین صدای موسیقی از بلندگوها همراه با شور و هیجان حاضران در صحن لیسه، فضای جالب و خاطره‌انگیزی را ایجاد کرده است.
استاد الفت، استاد زبان و ادبیات در لیسه عالی معرفت: صلح نیاز عمده‌ی انسان‌هاست. تنها انسان‌هایند که صلح را شناخته اند و ارزش آن را درک کرده اند. اما از دید من، صلح واقعی را فقط می‌شود در عرفان اسلامی جستجو کرد. در عرفان اسلامی، هیچ چیزی نیست که صلح را از بین ببرد؛ چون صلح در آنجا وجود واحد دارد. به عقیده‌ی من، صلح سیاسی، صلح نیست. اما با آن هم من باور دارم که انسان‌ها می‌توانند با صلح، جهان را به بهشت تبدیل کنند. زیرا صلح یکی از ویژگی‌های بهشت است.
انجنیر رضا، یکی از مهمانان: صلح چیزی خوب است. صلح مایه‌ی آرامش بشریت است. انسان‌ها با صلح می‌توانند که ترقی و پیشرفت کنند. من امروز واقعاً احساس خیلی خوبی دارم که این روز بزرگ در افغانستان جشن گرفته می‌شود. ما افغان‌ها باید بیشتر از همه به صلح و ترقی و پیشرفت بیندیشیم.
محمد شاه ناوری، یکی دیگر از مهمانان: شاید در دنیا هیچ کسی نباشد که در مورد صلح دید مثبت نداشته باشد؛ برای اینکه یک جامعه پیشرفت و ترقی کند شرط اول آن بودن امنیت و صلح در آن کشور است. امنیت را می‌شود در بخش‌های مختلف جستجو کرد: امنیت سیاسی، امنیت اقتصادی، امنیت اجتماعی، امنیت فرهنگی و امنیت زیست‌محیطی. به نظر من امنیت سیاسی بیش از همه مهم است؛ چون زمانی که امنیت سیاسی نبود، ما ادعای صلح کرده نمی‌توانیم. امروز من خیلی احساس خوشحالی می‌کنم که در کشور ما و جامعه‌ی ما و در این لیسه‌ی ما این روز بزرگ جشن گرفته می‌شود و امیدوارم که این یک گفتمان عصری در جهان شود.
عاطفه قانع، از فارغان سال ۱۳۸۸ لیسه عالی معرفت: صلح یعنی خوشبختی و صمیمیت. صلح یعنی زندگی. امروز من خیلی خوشحالم؛ چون روز جهانی صلح است. تجلیل از این روز بزرگ در لیسه‌ی ما یک ویژگی خاص دارد. من امروز صمیمیت، عطوفت، شفقت و مهربانی را در وجودم بیشتر احساس می‌کنم. من در این محفل امروز بیشتر احساس دوستی می‌کنم.
داکتر حیدرعلی: صلح یک پدیده‌ی الهی است. خداوند بندگانش را در راه صلح و عدالت ترغیب کرده است. صلح باید عملی شود. ما همان طوری که شعار می‌دهیم، باید به گفته‌های مان عمل کنیم. من امروز خیلی زیاد احساس خوشی می‌کنم که لیسه عالی معرفت پیشتاز و پرچمدار صلح و صمیمیت در افغانستان شده است. سازمان جهانی صلح واقعاً که بهترین مکتب را در سطح افغانستان انتخاب کرده است و این مکتب یگانه و شایسته‌ی تجلیل این روز است.
خانم میشل، افغانستان‌‌شناس مشهور، زنی که در برنامه‌ی امروز با لباس افغانی شرکت کرده و کمتر می‌شود او را به عنوان یک زن خارجی تصور کرد. سوال‌هایم را از او می پرسم: صلح برای همه‌ی انسان‌های جهان قابل احترام است تا بتوانند هر کدام به راحتی زندگی کرده و کارهای خویش را پیش برند. امیدوارم فضای صلح در افغانستان نیز بیشتر حاکم شود و مردم این کشور بیشتر با مفاهیم حقوق بشر و آزادی و دموکراسی آشنا شوند و بیشتر بتوانند از مزایای صلح و دموکراسی بهره برند.
خانم طیبه جلالی: ما صلح می‌خواهیم به خاطری که به اهداف خود برسیم. هدف ما از صلح ایجاد فضای صمیمیت و برابری است. صلح می‌تواند جهان را به بهشت تبدیل کند و زمانی که در جامعه و در زندگی صلح بود در آن وقت ما می‌توانیم زندگی را به چشم بهشت ببینیم.
حاضرین محفل بی‌صبرانه منتظر شروع شدن برنامه اند. با آنکه همه چیز آماده است، اما نمی‌دانم چرا برنامه آغاز نمی‌شود. منار صلح با روپوشی از بیرق افغانستان در گوشه‌ی استیژ نصب گردیده است.
موسیقی قطع می‌شود. صدای سرود ملی از بلندگوهای محفل در فضا می‌پیچد و همه به پا می‌خیزند. مجری‌ها روی استیژ حاضر می‌شوند. یاسمین و طاهره از صنف هشتم ب و مهدی از صنف نهم ج است. انتخاب مجری‌ها از هر جهت شایسته‌ی محفل امروز اند. با آنکه هر سه از نظر سنی کوچکتر از آن به نظر می‌رسند که بتوانند در محفل باشکوه امروز گردانندگی کنند، اما توانمندی و مهارت شان فراتر از انتظار حاضران است.
نصیر احمد سهرابی، طبق معمول با قرائت قرآن برنامه را آغاز می‌کند. فاطمه سعادت، دانش‌آموز صنف دوازدهم، داستانی زیبایی از دوران کودکیش را می‌خواند. دورانی که آرزو داشت پرنده‌های کاغذی بسازد و آنها را به آسمان رها کند. او انتظار داشت با پرواز این پرندگان شاهد صلح و سعادت بشریت باشد؛ اما این خاطره و آرزو هیچ وقت تحقق پیدا نکرد. خانم سعادت با متن زیبا، حرکات جالب و نگاه‌های نافذش توجه تمام مهانان را به خود جلب کرده است. آوازخوان کوچک معرفت، صادق علی، آهنگ زیبای «ما کودکان صلحیم، ما کودکان میهن، با هوش و با صفاییم» را با حرکات و رفتار زیبایی اجرا کرد.
حاجی نورحسن، یکی از جمله افرادی که تلخی ناشی از جنگ و خشونت، بیشتر از همه زندگی را برایش تلخ ساخته است، قطعه شعر زیبایش را در تمجید صلح خواند. او شعرش را اینگونه آغاز کرد:
«نهال صلح بنشانیم که کام دل به بار آرد / درخت جنگ برداریم که رنج بی‌شمار آرد»
او در ضمن مقدمه‌ی کوتاهش از همه‌ی مردم افغانستان خواست تا در راه گسترش هر چه بیشتر صلح با هم همکار و صمیمی باشند. کبرا کامیار، دانش‌آموز صنف دوازدهم، شعر زیبایش را که در آن احساس دخترانه‌اش، با جو ناسالم محیطش جریحه دار می‌شود با صدای زیبا و حرکات جالبش تقدیم حاضران کرد.
استاد محمد حسین سرامد، عضو شورای سرپرستی لیسه عالی معرفت، سخنران بعدی محفل امروز بود. ایشان در قسمتی از سخنانش از تجریه‌ی جنگ در سالیان گذشته یاد کرده و آن را تجربه‌ای تلخ عنوان کردند. آقای سرامد اظهار داشت که در تاریخ گذشته، ما بارها جنگ و صلح کردیم، اما هیچ گاه در مورد آن دقیق نیندیشیدیم. اندیشیدن در مورد جنگ ما را به نتایج جنگ و ویرانی‌های ناشی از آن آگاه می‌سازد. ایشان در قسمتی دیگر از سخنان خویش تأکید کردند که ما باید به خود فرصت دهیم که در مورد جنگ و صلح بیندیشیم و فرصت مناسب برای آن در نظر گیریم. تجلیل از روز جهانی صلح فرصتی را فراهم می‌کند تا ما در مورد جنگ و صلح بیشتر و عمیق‌تر بیندیشیم. استاد سرآمد افزودند: ما حاصل تجربه‌ی تاریخی جنگ هستیم که اکنون به ضرورت صلح در کشور بیشتر رسیده ایم. استاد سرامد در ادامه از روش طراحان و متفکران مسلمان در طول تاریخ گذشته انتقاد کردند و اظهار داشتند که ما رهبران و بزرگان تاریخ مان را به خشونت تصویر کرده ایم، در صورتی که پیامبر اسلام مهربان‌ترین انسان‌ها بوده است. ایشان همچنین ابراز داشتند که صلح آرامشی است که آدم‌ها بودن همدیگر را تحمل و احترام کنند. احترام به بودن، احترام به آزادی و اندیشه‌ی همدیگر است. صلح عبارت است از آرامش وجدانی افراد جامعه، یعنی اینکه من در بودن خود هیچ ترس و هراسی از کسی نداشته باشم. ما نباید از ابراز اندیشه مان ترس داشته باشیم. صلح در کشور ما اگر هم بوده است یک جبر بوده است تا یک درک عاقلانه از آن. خیلی وقت‌ها اگر ما صلح هم داشته ایم، این صلح به یک آرامش قبرستانی شباهت داشته تا یک صلح واقعی. از دید آقای سرامد صلح زمانی میسر است که بتوانیم از هویت مان دفاع و ابراز وجود نماییم. صلحی که ما از آن حرف می‌زنیم صلحی است که حقوق بشر و احترام به بشریت در آن قابل اجرا باشد. آقای سرآمد سخنانش را با شعری از حافظ چنین پایان داد:
آرامش دو گیتی تفسیر این دو حرف است: با دوستان مروت، با دشمنان مدارا
در ادامه‌ی برنامه خانم کاپیتان ماری نماینده‌ی سازمان جهانی صلح صحبت کردند. ایشان صلح را یکی از بهترین نعمت‌ها برای بشریت برشمردند و آن را در جامعه‌ی افغانستان یک ضرورت دانستند. خانم ماری از اینکه در جمع چند هزار نفری از مردمی قرار گرفته اند که همیشه آرزوی صلح را داشته و تا کنون برای صلح بیشترین تلاش را کرده اند، اظهار شادمانی کرد و این روز را به مردم و حاضران در این محفل تبریک گفت. وی همچنین از مسئولین لیسه عالی معرفت به خاطر برگزاری محفل روز جهانی صلح تقدیر و تشکری کرد و لوح تقدیر و یادبودی را به لیسه عالی معرفت اهدا کرد. خانم رینی در ختم سخنان خود از حاضران محفل خواست تا در جای خود ایستاد شده و سه بار دسته‌جمعی با صدای بلند تکرار کنند: «بر قرار باد صلح در جهان!»
***
گروه سرود لیسه، سرود زیبایی را در وصف روز جهانی صلح به سبک زیبایی اجرا کردند. مطلع شعر چنین بود:
«با سلام خود، با سرود پاک، صبح می رسد، صبح تابناک...»
نحوه‌ی قرار گرفتن گروه سرود در جایگاه که بیش از پنجاه نفر بودند، و همنوایی و هماهنگی ایشان در خواندن شعر، چیزی بود که بیشتر از همه مورد تشویق و تحسین حاضران محفل قرار گرفت. برنامه‌ی سرگرم کننده صندوق بخت‌آزمایی و آهنگ زیبای نرگس، برنامه‌های بعدی امروز بودند.
استاد آصف مهاجر، از استادان لیسه عالی معرفت، سخنران بعدی محفل امروز بود. ایشان در قسمتی از حرف‌های خویش گفتند صلح در سایه‌ی توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به وجود می‌آید. تحقق صلح مستلزم برخوردهای عادلانه و به دور از برخوردهای ایدیولوژیک و قومی و همچنین توسعه‌ی اقتصادی در کشور است. امروز صلح با روابط عموم انسان‌ها گره خورده و معنا پیدا می‌کند. ایشان تأکید کردند که گرچه برقراری صلح بیشتر وظیفه‌ی دولت است، اما هر کدام از ما انسان‌ها نیز باید به نوبه‌ی خود در رابطه با صلح فعالیت کنیم. شهروندان عادی می‌توانند از طریق ادبیات، هنر و فعالیت‌های نوشتاری و فکری خود در این عرصه کار کنند و به برقراری صلح پایدار کمک کنند.
اهدای لوح یادبود برای برندگان «مسابقه صلح» بخش بعدی برنامه بود که توسط آقای محمود جعفری، مسوول بخش فرهنگی لیسه، صورت گرفت. همچنین برای خانم رینی ماری نیز لوح یادبودی از جانب لیسه اهدا گردید.
در این نمایشگاه تعداد بیش از صد اثر هنری از قبیل نقاشی، گرافیک و عکس به مناسبت روز جهانی صلح به نمایش گذاشته شده بود که مورد بازدید صدها اشتراک‌کننده در محفل قرار گرفت. این نمایشگاه به مدت ده روز از ساعت ۱ – ۵ عصر به روی همه‌ی مردم باز است.
قابل یادآوری است که محفل امروزی از جانب دو شبکه‌ی تلویزیونی «راه فردا» و «نگاه» به صورت جامع تحت پوشش خبری قرار گرفت. از این دو رسانه برای پخش فریاد صلح‌خواهانه و انعکاس ندای صلح جویانه مردم افغانستان تقدیر و تشکر می‌کنیم.
جمع زیاد دانش آموزان، در صحن مکتب تجمع کرده اند. هر کس به کاری مشغول است. جمعی اطراف استیژ را تزیین می‌کنند. عده‌ای دیگر بخش‌هایی از مکتب را گل نصب می‌کنند. جمعی دیگر چوکی‌‌ها را صافی می‌زنند. مجری‌ها با یکدیگر تمرین می‌کنند. گروه سرود در حال تمرین سرود خویش هستند. و جمعی دیگر نیز بدون کدام برنامه و وظیفه‌ی مشخص این سو و آن سو می‌گردند، قصه می‌کنند و می‌خندند و خوش می‌گذرانند.
***
اکنون ساعت از هفت گذشته است. مهمانان آهسته آهسته از راه رسیده و با راهنمایی استاد حفیظ و استاد داکتر در جاهای خود می‌نشینند. در محفل امروز، برعلاوه‌ی جمعی از عضای شورای سرپرستی و اعضای اداری و تدریسی و نیز دانش‌آموزان لیسه عالی معرفت، جمعی از اولیای دانش‌آموزان، شخصیت‌های اجتماعی، فرهنگیان، خبرنگاران، برخی از کاندیدان دومین دور انتخابات پارلمانی و گردانندگان تعدادی از نهادهای مدنی و آموزشی نیز حضور دارند.فضای مکتب پر از شور و نشاط است. همه خوشحال به نظر می‌رسند. دانش‌آموزان، مهمانان، والدین همه شادمان و مسرور اند. شاید نیاز ذکر به دلیل نباشد. همه مشتاق تجلیل از صلح و روز جهانی صلح اند. مردمی که بیشتر از همه قربانی فقدان صلح بوده و در آتش جنگ سوخته اند، امروز می‌خواهند در کاروان صلح‌خواهانه‌ی جهان شریک شوند. طنین صدای موسیقی از بلندگوها همراه با شور و هیجان حاضران در صحن لیسه، فضای جالب و خاطره‌انگیزی را ایجاد کرده است.
***
کودکان در تجلیل از روز جهانی صلح سهم می گیرند. می‌خواهم شادی و سرور شرکت کنندگان محفل را از زبان خود شان بشنوم.استاد الفت، استاد زبان و ادبیات در لیسه عالی معرفت: صلح نیاز عمده‌ی انسان‌هاست. تنها انسان‌هایند که صلح را شناخته اند و ارزش آن را درک کرده اند. اما از دید من، صلح واقعی را فقط می‌شود در عرفان اسلامی جستجو کرد. در عرفان اسلامی، هیچ چیزی نیست که صلح را از بین ببرد؛ چون صلح در آنجا وجود واحد دارد. به عقیده‌ی من، صلح سیاسی، صلح نیست. اما با آن هم من باور دارم که انسان‌ها می‌توانند با صلح، جهان را به بهشت تبدیل کنند. زیرا صلح یکی از ویژگی‌های بهشت است.
انجنیر رضا، یکی از مهمانان: صلح چیزی خوب است. صلح مایه‌ی آرامش بشریت است. انسان‌ها با صلح می‌توانند که ترقی و پیشرفت کنند. من امروز واقعاً احساس خیلی خوبی دارم که این روز بزرگ در افغانستان جشن گرفته می‌شود. ما افغان‌ها باید بیشتر از همه به صلح و ترقی و پیشرفت بیندیشیم.
محمد شاه ناوری، یکی دیگر از مهمانان: شاید در دنیا هیچ کسی نباشد که در مورد صلح دید مثبت نداشته باشد؛ برای اینکه یک جامعه پیشرفت و ترقی کند شرط اول آن بودن امنیت و صلح در آن کشور است. امنیت را می‌شود در بخش‌های مختلف جستجو کرد: امنیت سیاسی، امنیت اقتصادی، امنیت اجتماعی، امنیت فرهنگی و امنیت زیست‌محیطی. به نظر من امنیت سیاسی بیش از همه مهم است؛ چون زمانی که امنیت سیاسی نبود، ما ادعای صلح کرده نمی‌توانیم. امروز من خیلی احساس خوشحالی می‌کنم که در کشور ما و جامعه‌ی ما و در این لیسه‌ی ما این روز بزرگ جشن گرفته می‌شود و امیدوارم که این یک گفتمان عصری در جهان شود.
عاطفه قانع، از فارغان سال ۱۳۸۸ لیسه عالی معرفت: صلح یعنی خوشبختی و صمیمیت. صلح یعنی زندگی. امروز من خیلی خوشحالم؛ چون روز جهانی صلح است. تجلیل از این روز بزرگ در لیسه‌ی ما یک ویژگی خاص دارد. من امروز صمیمیت، عطوفت، شفقت و مهربانی را در وجودم بیشتر احساس می‌کنم. من در این محفل امروز بیشتر احساس دوستی می‌کنم.
داکتر حیدرعلی: صلح یک پدیده‌ی الهی است. خداوند بندگانش را در راه صلح و عدالت ترغیب کرده است. صلح باید عملی شود. ما همان طوری که شعار می‌دهیم، باید به گفته‌های مان عمل کنیم. من امروز خیلی زیاد احساس خوشی می‌کنم که لیسه عالی معرفت پیشتاز و پرچمدار صلح و صمیمیت در افغانستان شده است. سازمان جهانی صلح واقعاً که بهترین مکتب را در سطح افغانستان انتخاب کرده است و این مکتب یگانه و شایسته‌ی تجلیل این روز است.
خانم میشل، افغانستان‌‌شناس مشهور، زنی که در برنامه‌ی امروز با لباس افغانی شرکت کرده و کمتر می‌شود او را به عنوان یک زن خارجی تصور کرد. سوال‌هایم را از او می پرسم: صلح برای همه‌ی انسان‌های جهان قابل احترام است تا بتوانند هر کدام به راحتی زندگی کرده و کارهای خویش را پیش برند. امیدوارم فضای صلح در افغانستان نیز بیشتر حاکم شود و مردم این کشور بیشتر با مفاهیم حقوق بشر و آزادی و دموکراسی آشنا شوند و بیشتر بتوانند از مزایای صلح و دموکراسی بهره برند.
خانم طیبه جلالی: ما صلح می‌خواهیم به خاطری که به اهداف خود برسیم. هدف ما از صلح ایجاد فضای صمیمیت و برابری است. صلح می‌تواند جهان را به بهشت تبدیل کند و زمانی که در جامعه و در زندگی صلح بود در آن وقت ما می‌توانیم زندگی را به چشم بهشت ببینیم.
***
ساعت ۸:۴۰ است...حاضرین محفل بی‌صبرانه منتظر شروع شدن برنامه اند. با آنکه همه چیز آماده است، اما نمی‌دانم چرا برنامه آغاز نمی‌شود. منار صلح با روپوشی از بیرق افغانستان در گوشه‌ی استیژ نصب گردیده است.
موسیقی قطع می‌شود. صدای سرود ملی از بلندگوهای محفل در فضا می‌پیچد و همه به پا می‌خیزند. مجری‌ها روی استیژ حاضر می‌شوند. یاسمین و طاهره از صنف هشتم ب و مهدی از صنف نهم ج است. انتخاب مجری‌ها از هر جهت شایسته‌ی محفل امروز اند. با آنکه هر سه از نظر سنی کوچکتر از آن به نظر می‌رسند که بتوانند در محفل باشکوه امروز گردانندگی کنند، اما توانمندی و مهارت شان فراتر از انتظار حاضران است.
نصیر احمد سهرابی، طبق معمول با قرائت قرآن برنامه را آغاز می‌کند. فاطمه سعادت، دانش‌آموز صنف دوازدهم، داستانی زیبایی از دوران کودکیش را می‌خواند. دورانی که آرزو داشت پرنده‌های کاغذی بسازد و آنها را به آسمان رها کند. او انتظار داشت با پرواز این پرندگان شاهد صلح و سعادت بشریت باشد؛ اما این خاطره و آرزو هیچ وقت تحقق پیدا نکرد. خانم سعادت با متن زیبا، حرکات جالب و نگاه‌های نافذش توجه تمام مهانان را به خود جلب کرده است. آوازخوان کوچک معرفت، صادق علی، آهنگ زیبای «ما کودکان صلحیم، ما کودکان میهن، با هوش و با صفاییم» را با حرکات و رفتار زیبایی اجرا کرد.
حاجی نورحسن، یکی از جمله افرادی که تلخی ناشی از جنگ و خشونت، بیشتر از همه زندگی را برایش تلخ ساخته است، قطعه شعر زیبایش را در تمجید صلح خواند. او شعرش را اینگونه آغاز کرد:
«نهال صلح بنشانیم که کام دل به بار آرد / درخت جنگ برداریم که رنج بی‌شمار آرد»
او در ضمن مقدمه‌ی کوتاهش از همه‌ی مردم افغانستان خواست تا در راه گسترش هر چه بیشتر صلح با هم همکار و صمیمی باشند. کبرا کامیار، دانش‌آموز صنف دوازدهم، شعر زیبایش را که در آن احساس دخترانه‌اش، با جو ناسالم محیطش جریحه دار می‌شود با صدای زیبا و حرکات جالبش تقدیم حاضران کرد.
استاد محمد حسین سرامد، عضو شورای سرپرستی لیسه عالی معرفت، سخنران بعدی محفل امروز بود. ایشان در قسمتی از سخنانش از تجریه‌ی جنگ در سالیان گذشته یاد کرده و آن را تجربه‌ای تلخ عنوان کردند. آقای سرامد اظهار داشت که در تاریخ گذشته، ما بارها جنگ و صلح کردیم، اما هیچ گاه در مورد آن دقیق نیندیشیدیم. اندیشیدن در مورد جنگ ما را به نتایج جنگ و ویرانی‌های ناشی از آن آگاه می‌سازد. ایشان در قسمتی دیگر از سخنان خویش تأکید کردند که ما باید به خود فرصت دهیم که در مورد جنگ و صلح بیندیشیم و فرصت مناسب برای آن در نظر گیریم. تجلیل از روز جهانی صلح فرصتی را فراهم می‌کند تا ما در مورد جنگ و صلح بیشتر و عمیق‌تر بیندیشیم. استاد سرآمد افزودند: ما حاصل تجربه‌ی تاریخی جنگ هستیم که اکنون به ضرورت صلح در کشور بیشتر رسیده ایم. استاد سرامد در ادامه از روش طراحان و متفکران مسلمان در طول تاریخ گذشته انتقاد کردند و اظهار داشتند که ما رهبران و بزرگان تاریخ مان را به خشونت تصویر کرده ایم، در صورتی که پیامبر اسلام مهربان‌ترین انسان‌ها بوده است. ایشان همچنین ابراز داشتند که صلح آرامشی است که آدم‌ها بودن همدیگر را تحمل و احترام کنند. احترام به بودن، احترام به آزادی و اندیشه‌ی همدیگر است. صلح عبارت است از آرامش وجدانی افراد جامعه، یعنی اینکه من در بودن خود هیچ ترس و هراسی از کسی نداشته باشم. ما نباید از ابراز اندیشه مان ترس داشته باشیم. صلح در کشور ما اگر هم بوده است یک جبر بوده است تا یک درک عاقلانه از آن. خیلی وقت‌ها اگر ما صلح هم داشته ایم، این صلح به یک آرامش قبرستانی شباهت داشته تا یک صلح واقعی. از دید آقای سرامد صلح زمانی میسر است که بتوانیم از هویت مان دفاع و ابراز وجود نماییم. صلحی که ما از آن حرف می‌زنیم صلحی است که حقوق بشر و احترام به بشریت در آن قابل اجرا باشد. آقای سرآمد سخنانش را با شعری از حافظ چنین پایان داد:
آرامش دو گیتی تفسیر این دو حرف است: با دوستان مروت، با دشمنان مدارا
در ادامه‌ی برنامه خانم کاپیتان ماری نماینده‌ی سازمان جهانی صلح صحبت کردند. ایشان صلح را یکی از بهترین نعمت‌ها برای بشریت برشمردند و آن را در جامعه‌ی افغانستان یک ضرورت دانستند. خانم ماری از اینکه در جمع چند هزار نفری از مردمی قرار گرفته اند که همیشه آرزوی صلح را داشته و تا کنون برای صلح بیشترین تلاش را کرده اند، اظهار شادمانی کرد و این روز را به مردم و حاضران در این محفل تبریک گفت. وی همچنین از مسئولین لیسه عالی معرفت به خاطر برگزاری محفل روز جهانی صلح تقدیر و تشکری کرد و لوح تقدیر و یادبودی را به لیسه عالی معرفت اهدا کرد. خانم رینی در ختم سخنان خود از حاضران محفل خواست تا در جای خود ایستاد شده و سه بار دسته‌جمعی با صدای بلند تکرار کنند: «بر قرار باد صلح در جهان!»
***
رونمایی منار صلح برنامه‌ی بعدی امروز بود. این منار توسط سلطان علی پیمان، معاون شورای سرپرستی لیسه، انجنیر ناهوری، عضو شورای سرپرستی لیسه، یحیی خان فیضی، عضو نظارت حوزه‌ی 13 تعلیمی معارف شهر کابل، حاجی عبدالله زاده روحانی متنفذ و کاپیتان رینی ماری که منار صلح را به لیسه عالی معرفت تقدیم کرده بود، صورت گرفت. رونمایی منار صلح در بین شور و هلهله‌ی حاضران در جلسه با برداشتن پرچم افغانستان صورت گرفت و مورد تشویق حاضران واقع شد. منار با رنگ سفید و عبارت «برقرار باد صلح در جهان» در چهار زبان (فارسی، پشتو، انگلیسی و جاپانی) در میله‌ای با قطر حدود ده سانتی متر آراسته شده است. آقای عبدالله زاده، در صحبت مختصر خود، ضمن عرض تبریک این روز بزرگ به همه‌ی حاضران و مردم جهان، در مورد اهمیت صلح از دیدگاه اسلام صحبت کرده و گفتند که اسلام بیشتر از هر دین دیگری بر صلح و مدارا تأکید کرده است. او هم‌چنان این موفقیت بزرگ را برای لیسه عالی معرفت تبریک گفت و یادآوری کرد که لیسه عالی معرفت بیشتر از هر نهاد دیگری در راه آگاهی مردم، تربیت جوانان و گسترش فضای صلح و دوستی تلاش کرده است و این هدیه شایسته‌ی وی است.***
گروه سرود لیسه، سرود زیبایی را در وصف روز جهانی صلح به سبک زیبایی اجرا کردند. مطلع شعر چنین بود:
«با سلام خود، با سرود پاک، صبح می رسد، صبح تابناک...»
نحوه‌ی قرار گرفتن گروه سرود در جایگاه که بیش از پنجاه نفر بودند، و همنوایی و هماهنگی ایشان در خواندن شعر، چیزی بود که بیشتر از همه مورد تشویق و تحسین حاضران محفل قرار گرفت. برنامه‌ی سرگرم کننده صندوق بخت‌آزمایی و آهنگ زیبای نرگس، برنامه‌های بعدی امروز بودند.
استاد آصف مهاجر، از استادان لیسه عالی معرفت، سخنران بعدی محفل امروز بود. ایشان در قسمتی از حرف‌های خویش گفتند صلح در سایه‌ی توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به وجود می‌آید. تحقق صلح مستلزم برخوردهای عادلانه و به دور از برخوردهای ایدیولوژیک و قومی و همچنین توسعه‌ی اقتصادی در کشور است. امروز صلح با روابط عموم انسان‌ها گره خورده و معنا پیدا می‌کند. ایشان تأکید کردند که گرچه برقراری صلح بیشتر وظیفه‌ی دولت است، اما هر کدام از ما انسان‌ها نیز باید به نوبه‌ی خود در رابطه با صلح فعالیت کنیم. شهروندان عادی می‌توانند از طریق ادبیات، هنر و فعالیت‌های نوشتاری و فکری خود در این عرصه کار کنند و به برقراری صلح پایدار کمک کنند.
اهدای لوح یادبود برای برندگان «مسابقه صلح» بخش بعدی برنامه بود که توسط آقای محمود جعفری، مسوول بخش فرهنگی لیسه، صورت گرفت. همچنین برای خانم رینی ماری نیز لوح یادبودی از جانب لیسه اهدا گردید.
***
پایان بخش محفل امروز افتتاح نمایشگاه آثار هنری بود که به مناسبت روز جهانی صلح، ترتیب یافته بود. این نمایشگاه هنری با قطع نوار توسط خانم «ماری رینی» افتتاح گردید. خانم رینی در هنگام افتتاح این نمایشگاه گفت: بسیار خوشحال هستیم که از روز جهانی صلح در افغانستان استقبال می‌شود. این تجلیل نشان می‌دهد که مردم افغانستان صلح می‌خواهند. ما هم تلاش می‌کنیم که مردم افغانستان را در این راستا کمک کنیم. ما در کنار مردم افغانستان شعار می‌دهیم که «برقرار باد صلح در جهان!»در این نمایشگاه تعداد بیش از صد اثر هنری از قبیل نقاشی، گرافیک و عکس به مناسبت روز جهانی صلح به نمایش گذاشته شده بود که مورد بازدید صدها اشتراک‌کننده در محفل قرار گرفت. این نمایشگاه به مدت ده روز از ساعت ۱ – ۵ عصر به روی همه‌ی مردم باز است.
قابل یادآوری است که محفل امروزی از جانب دو شبکه‌ی تلویزیونی «راه فردا» و «نگاه» به صورت جامع تحت پوشش خبری قرار گرفت. از این دو رسانه برای پخش فریاد صلح‌خواهانه و انعکاس ندای صلح جویانه مردم افغانستان تقدیر و تشکر می‌کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر