نامه به رییس جمهور (12)

وزیر زعفرانی دریغ حکومت شماست

جناب رییس جمهور،

آیا کابینه پیشنهادی شما می تواند از پارلمان رأی اعتماد بگیرد؟ برخی از وکیلان گفته اند که درخواست رسمی شما این بوده که باید به لست وزیران به عنوان یک بسته یا «package» رأی داده شود و به دلیل اینکه زمان زیادی از عمر حکومت گذشته است، این رأی هم الزاماً «مثبت» باشد. می گویند یکی از دلایلی که شما در معرفی کابینه تعلل کرده اید، گویا این بوده که وکیلان به آخرین روزهای دوره کاری خود نزدیک شوند و در فشار رفتن به رخصتی، جریان رأی اعتماد را به صورت اضطراری انجام دهند و شما را از زحمت معرفی دو باره و سه باره نامزدوزیران معاف کنند. می گویند همین امر در معرفی بودجه نیز دخیل بوده است که گویا حالا روی میز پارلمان گیر مانده و معلوم نیست که قبل از رخصتی پارلمان، به تصویب برسد.

از قرار معلوم، وکیلان بودجه و کابینه را اولین فرصت برای زورآزمایی خود با حکومت شما، از موقعیت قوای مقننه در برابر قوای اجرائیه می دانند. وکیلان قرار است بسته کابینه را باز کنند و به تک تک افراد، با ملاحظه تمام «شاخص»های مطرح در پارلمان «رأی» دهند. اگر این واقعیت را در نظر گیریم، چالش پارلمان در برابر شما سنگین تر از آنچه تا کنون تصور می شد، خواهد بود.

گفته می شود شما به صراحت گفته اید که هزینه رأی پارلمان برای نامزدوزیران را از کیسه خود پرداخت نمی کنید. این هزینه پول باشد یا اعتبار، فرقی نمی کند. نامزدوزیران باید خود شان بدوند و با پراخت «هزینه»، «رأی» کمایی کنند. اما، به نظر می رسد که شانه خالی کردن شما، به معنای واقعی کلمه، بار را از روی دوش شما دور نخواهد کرد. دشواری و دریغ موقعیت شما نیز در همین جاست. اگر فرض شود که نامزدوزیران رأی نگیرند، حکومت بی وزیر، در قدم اول، وبال گردن حکومت شما می شود نه کسی دیگر.

***

در لست شما کمتر چهره ای را می توان دید که فشاری از بیرون برای رساندنش تا روی میز شما نقش نداشته باشد. این فشار مال قدرتی است که داود مرادیان از آن با تعبیر «باج گیر سیاسی» یاد می کند. گویا باج گیر سیاسی در دوران کمپاین برای شما یا داکتر عبدالله عرق و آبرو ریخته یا پول مصرف کرده است و حالا وزارت را بهای این عرق و آبرو و پول می داند. تا ناخنی روی یک اسم بلغزد، وکیلان به خوبی می دانند که باج گیر سیاسی در عقب این اسم کیست و متناسب با همین شناخت، قیمت رأی خود را نیز تعیین می کنند. فردا وقتی نامزدوزیر رأی بگیرد، جشن واقعی را خود و باج گیر سیاسی در عقب سرش برگزار می کنند، اما اگر رأی نگیرد، بدنامی اش را تنها شما می کشید و کمی خجالتی و سرخ شدنش را نامزدوزیر. باج گیر سیاسی، باز هم با اهرم فشاری که در دست دارد، اسم دیگری را روی میز تان می فرستد تا باری دیگر همین بازی را به قیمت اعتبار و اتوریته حکومت تان به میدان پارلمان انتقال دهید. این هم سنگین ترین دریغ شما محسوب می شود.

***

تلفیق خواسته ها، اهداف و منافع، ترکیب کابینه پیشنهادی شما در بازی رأی اعتماد را جالب اما رنج آور ساخته است. تا شما به این لست برسید، بیشتر از صد روز را سپری کردید. تنها ویژگی این کابینه این است که اکثر چهره های آن، جدید و ناشناخته اند. صفت های «شایستگی» و «عدالت» و «شمولیت» و امثال آن تنها به عنوان وزن بیت استفاده می شوند. می گویند که همین ویژگی سبب ناشی گری برخی از نامزدوزیران شما در فاصله خانه «وکیل» و «باج گیر سیاسی» نیز شده است.

از زبان برخی از این چهره ها افشا شده است که وکیلان، از مجراهای مستقیم و غیرمستقیم به وزیران گفته اند که «وکیل چای را بدون زعفران نمی نوشد» و زعفران وکیل در کم ترین حد، «پنج هزار دالر» قیمت دارد. در بازار حکومت شما، این حرف ها شگون نیکی ندارد. افشای شباهت میان رأی وکیل با زعفرانی که قیمت آن پنج هزار دالر است، اهانت آشکار به همه وکیلانی است که با شما حساب سیاسی دارند. بگذریم از اینکه وزیر زعفرانی فسادی را دامنگیر حکومت تان خواهد ساخت که کمر تان را خم خواهد کرد. گویا برخی از این وزیران انتظار دارند که بهای زعفران را در یکی دو ماه تأمین کنند تا هم خود شان و هم باج گیر سیاسی عقب سر شان رنگ زرد نباشند.

جناب رییس جمهور،

شما باید انتخاب کنید که نامزدوزیر تان به هر «قیمت»ی که می شود، رأی بگیرد و یا اینکه بر شفافیت جریان رأی تأکید کنید هر چند بهای آن ناکامی کابینه پیشنهادی و ادامه بازی سرپرستان در رأس وزارتخانه ها باشد. شاید رأی منفی به عده ای از وزیران، شما را مجال دهد که باری دیگر در برابر باج گیران سیاسی با قدرت و اتوریته ای بیشتر سخن بگویید و انتخاب تان را با معیاری بهتر انجام دهید. اگر چنین شود، دریغ تان تا حدی جبران خواهد شد. برای شما، استدعای موفقیت و خوش شانسی دارم.

28 جدی 1393

پل خشک، دشت برچی

(این نامه در ستون «نامه به رییس جمهور» روزنامه جامعه باز نیز نشر شد)